We zijn er bijna...

België!

De laatste week is hier intussen aangebroken. De tijd gaat ongelooflijk snel in Suriname. Uiteraard hebben we de laatste weken niet enkel liggen weken in het "plonsbadje" van guesthouse Fanna!

We zijn op weekend geweest naar Nickerie, waar we Bigi pan bezocht hebben. Bigi pan is een natuurreservaat waar verscheidene dieren op en onder water leven. De eerste nacht brachten we door in het Pak Hap-hotel, in het hartje van Nickerie city. Nickerie is namelijk de derde grootste stad van Suriname. De tweede nacht had een hoger avontuurgehalte. Ons huisje lag te midden de rivier en daar hebben we voor het eerst een volledige nacht in onze hangmatten gespendeerd. Voor ieder van ons was dit weekend het hoogtepunt van onze drie maanden Suriname!
We hielden het natuurlijk niet bij één trip. Brownsberg hebben we samen getrotseerd en Elfi heeft zonder veel moeite, maar helaas ook zonder haar tweede Teva-schoen, de Voltzberg overwonnen!

Onze verblijfplaats in Bigi Pan

Met veel plezier kunnen we jullie melden dat de opdrachten voor VVOB intussen volledig afgewerkt zijn!
Julie en Elfi hebben in de periode van 10 maart tot en met 27 maart zoveel mogelijk lessen uitgetest van hun handleiding. Na de lessen te hebben uitgetest waren ze op enkele 'fouten' op vlak van taalbarrière gebotst, andere onnauwkeurigheden... Wat hebben we geleerd? Lessen uittesten is super handig! Daarna brak the big day aan. Op 14 april hebben ze hun handleiding voorgesteld aan de werkgroepen rekenen en wiskunde van alle pedagogische instituten. Ze leken erg geïnteresseerd en stelden verscheidene interessante vragen. Gelukkig konden Elfi en Julie steeds een correct antwoord geven. Carl Beel, onze stagebegeleider, keurde alles goed en gaf hen een mooie eindevaluatie mee.
Op 2 mei hebben ze een laatste presentatie gegeven op het VVOB-kantoor. Tijdens deze presentatie hebben ze alle VVOB-medewerkers ingelicht over de nieuwe handleiding rond het thema kapitaalsommen. Vervolgens hebben ze hun ervaringen naar voor gebracht over wat ze nu juist bijgeleerd hebben. Als allerlaatste zijn ze hun presentatie geëindigd met een opsomming van de verschillende uitstappen.

Het spelbord van Julie en Elfi

De handleiding 'procent berekenen'

Julie (links) en Elfi tijdens de voorstelling

Voor Nikki en Emma verliepen de laatste weken grotendeels gelijklopend. Ook zij hebben de handleiding uitgeschreven, uitgetest en voorgesteld voor de vakgroepvoorzitters Nederlands. Nikki vertrok kort na de presentatie alweer richting België, waardoor de uiteindelijke afwerking en slotpresentatie op het Progress-kantoor volledig in Emma's handen lagen. Alles is gelukkig even vlot verlopen als bij het wiskundeteam, alleen werd het op het einde een soloproject!

Onze laatste trip hebben we in schoonheid afgesloten. Voor een laatste knal trokken we richting Galibi, een specialleke voor een leerkrachte biologie (Elfi) en een dierenfanaat (Emma). Galibi is een natuurreservaat waar reusachtige waterschildpadden spontaan op het strand hun eieren komen leggen. Het waren spectaculaire en vrij waanzinnige dieren om in het echt te zien. Jammer genoeg zijn er slechts twee schildpadden komen piepen. Uit het niets dook een Chinees met fotokodak op, die besloot een prachtige fotoreeks te maken van het dier, met flits natuurlijk. Fantastisch plan! Enkel spijtig dat schildpadden blind worden van een flits. De schildpad koos het hazenpad (groot gelijk ook) en wij hebben daarop hetzelfde gedaan.

Waterschildpad op Galibi

Aan elke blog komt een einde en ook hier is het moment na drie dikke maanden aangebroken.
Onze missie is geslaagd! Nu nog een weekje volop genieten van Suriname (en zijn klimaat) en dan trekken we weer richting mama, papa, Ineke, Joke, Sander, Matthias, moeke, Sari, Ella, Marie-Lou, Lux, Wout en zeker niet te vergeten: onze vrienden! Trommel alvast maar het ontvangstcomité op!

Nog voor een laatste maal: veel tropische groeten vanuit Suriname!

Emma en Elfi

Binnenlandse stage

Dag iedereen!

Carl Beel kreeg een mail van het CPI (Christelijk pedagogisch instituut) met de vraag of de stagiaires van VVOB wouden deelnemen aan een binnenlandse stage. We (Julie, Nikki en Elfi) gingen direct akkoord om aan dit avontuur deel te nemen. We keken alledrie vol spanning, ongeduld ... uit naar die week.

DAG 1:

Op 5 april om 7 uur 's morgens was het zover. We stonden volledig uitgedost in het CPI uniform te popelen om te vertrekken. Gelukkig kwam de taxi al snel en bracht ons samen met al onze bagage naar het CPI. Na 5 minuten in de taxi gezeten te hebben, kwamen we toe op het CPI. Er werd ons medegedeeld dat we rond 8 uur zouden vertrekken. Na twee uur wachten (10 uur) kwam er opnieuw een mededeling dat er een miscommunicatie was. De school zou een truck van het leger krijgen voor de bagage naar Jaw Jaw te vervoeren, maar het leger was niet volledig op de hoogte gebracht. Uiteindelijk kwam de truck van het leger tegen 10u30 aan op school. Met man en macht werd alle bagage, eten en drinken voor één week ingeladen. Nadien werd er een ochtendzegen met heel veel passie en geloof in God gehouden. Dit was het eerste magische moment van de binnenlandse stage dat we nooit zullen vergeten. Om 11 uur waren we zover: ready voor vertrek!

Na drie uur rijden kwamen we aan in Atjoni. Daar werd alle onze bagage uit de truck gehaald en overgeladen op bootjes. Alle studenten kregen een zwemvest om en mochten dan pas plaatsnemen op de boot die richting Jaw Jaw vaart. Rond 15 uur kwamen we moe en volledig doorweekt van het zweet aan in het dorpje Jaw Jaw waar we een hele week zullen overnachten.

Al snel trokken we ons toch wel zeer warm schooluniform uit om in short en topje rond te lopen. Tegen 18 uur was iedereen geïnstalleerd: kamers verdeeld, bagage uitgeladen ... Na al het gesleur hadden we alledrie zoveel honger dat we spontaan onze hulp aanboden om het avondmaal klaar te maken: broodjes met kaas smeren voor 80 man. 

Vrij vroeg kroop iedereen in bed, maar wel nadat we een avondzegen kregen. 

Elke dag had een andere groep corvee. Je kunt het nooit raden maar mijn groep was de eerste die corvee had op zondag. We moesten het ontbijt, middagmaal en avondmaal verzorgen. Voor de rest gold het motto: zondag is rustdag voor de leerkrachten en studenten van het CPI. We hebben rustig ontbeten en daarna op dorpswandeling getrokken. In de namiddag gingen we kennismaken met de school waar we les zouden geven. Julie zal op de lagere school van Jaw Jaw zelf lesgeven, Nikki de lagere school van een dorpje verder Abenaston en ik kon nog geen kennismaken aangezien ik les geef op de middelbare school van Atjoni. 

Voor de rest was het een zeer rustige dag, maar wel heb ik weer voor de flater van de dag gezorgd. Het avondeten was een soort kippensoep (Saoutésoep). In de kippenbouillon zaten kippenpoten. Bij het uitscheppen viste ik zeer zorgvuldig de kippenpoten uit de soep en gooide het bij het afval. Plots, begonnen alle andere medestudenten en leerkrachten heel luidbundig te lachen en te roepen. Blijkbaar zijn kippenpoten een delicatesse van hier...

 

Op maandag voor het eerst kennismaken met de binnenlandse stageschool waar ik een week stage zal lopen, spannend! We stonden op om 5u 45: aankleden, tandenpoetsen, ontbijten en ochtendzegen. Daarna vertrokken we met de boot. In Atjoni stapte mijn begeleider en ik uit.  Na 15 minuten wandelen kwamen we aan op het VOJ van Atjoni (voortgezet onderwijs voor junioren). Ik werd er met open armen ontvangen door het schoolhoofd, aangezien de vakleerkracht wiskunde al een hele tijd ziek is. De leerlingen hadden gedurende die periode ook geen wiskunde gekregen. Onmiddellijk kreeg ik het uurrooster, boeken en werd ik voor de klas gesmeten. De leerlingen zijn zeer vriendelijk en spreken de leerkracht steeds aan met twee woorden. De klasgroepen varieerde van 9 leerlingen tot 25 leerlingen. Er werd ook nog maar onderwijs verschaft tot de derde klas aangezien de school nog maar net twee jaar bestaat. Na 7 uur les gegeven te hebben keerde de begeleider en ik moe terug naar ons basiskamp te Jaw Jaw. Eenmaal aangekomen in Jaw Jaw kregen we direct middagmaal rijst met vis en een rode saus. Nadien hebben we een middagdutje gedaan, gezwommen en lesvoorbereidingen gemaakt voor morgen.

Aangezien ik alleen op een school sta, werd er afgesproken dat ik de schoolboot ging nemen voor de rest van de week. De schoolboot is de boot waar de leerlingen mee naar school gebracht worden. Deze boot vetrekt om 6u15 aangezien het eerste lesuur start om 7u. Voor de school start, wordt steeds de vlag gehesen. Na opnieuw 7 lesuren lesgegeven te hebben, keerden ik terug naar Jaw Jaw. In de namiddag werd er sport en spel voorzien. De sportleerkracht had een estafette in elkaar gestoken. Met veel gelach en plezier was het een geslaagde sportactiviteit. Als avondmaal kregen we een pannenkoek!

Voor de meeste was donderdag de laatste lesdag. Alle studenten waren woensdagavond druk in de weer om zakjes met schriften, schrijfgerief  en snoep te maken voor hun leerlingen. Donderdag was voor mij de voorlaatste dag om les te geven op VOJ Atjoni. Aangezien Atjoni de verzamelplaats is om terug met de bus te vertrekken naar het CPI kon ik nog gerust een extra dagje wiskunde geven aan de leerlingen. Donderdagavond hebben we BBQ gegeten met frietjes. Dat was super lekker. Nadien werd de laatste avond afgesloten door liedjes te zingen. 

Op vrijdag vertrok ik voor de laatste keer naar VOJ Atjoni. Ik gaf nog eerst les en nadien heb ik afscheid genomen. Wanneer ik mijn gerief ging halen in de leraarskamer stond er op mijn plaats super veel eten: nasi, kip, soort van worstenbroodje, cake ... Dit was een big surprise van al mijn leerlingen! Daarnaast hadden ze tijdens de pauze verschillende krijttekeningen gemaakt op het bord. Het schoolhoofd bedankte mij en vroeg of ik niet kon blijven op het VOJ Atjoni. Als afsluiter maakten we een foto van alle leerkrachten die lesgaven op het VOJ Atjoni.  

Met een super goed gevoel kon ik starten aan de grote terugreis naar de stad.

Eenmaal aangekomen op het CPI werden we opgewacht door de lokale pers van Suriname. Julie en één van de Nederlanders die mee waren moesten de pers te woord staan. 

Nu dachten we het avontuur is afgelopen, maar nee. We wachtten voor de tweede maal drie uur lang op de truck. Wanneer de truck aankwam op school, moest hij heel wat manoeuvreren en botste hij tegen een muur. Helaas, de muur is stuk. Gelukkig konden we wel alle bagage uit de truck gehaald worden en kon iedereen moe en vol verhalen terugkeren naar huis. Wij kregen een taxirit van één van de lieve Surinaamse medestudente naar huis. Thuis kwamen we uitgehongerd aan. Dus namen we direct onze fiets voor deze week in schoonheid af te sluiten in de MC Donalds!

Tropische groetjes

Elfi

Fout in het oerwoud

Ei!

Een meer onbeleefde opener is moeilijk te vinden, zou men denken. 'Ei' is echter verrassend genoeg hallo in het Sranantongo!

Wat hebben we hier de laatste tijd nog uitgestoken?
In het weekend van 8 en 9 maart zijn we op eigen initiatief naar Menimi vertrokken. Oorspronkelijk dachten we dat we in een authentiek marrondorp zouden arriveren. We hadden er echter niet meer naast kunnen zitten, Menimi is "het vakantieparadijs" voor de doorsnee Surinamer. 't Vakantieoord is uit de grond gestampt door Mandje en zijn drie vrouwen. Samen hebben ze maar liefst 23 kinderen die elk hun eigen taak opgelegd krijgen om het paradijs zo aangenaam mogelijk te maken voor hun vakantiegangers. Na uitgebreid zonnen naast en zwemmen in de rivier zijn we de volgende morgen op avontuur getrokken. We kregen één van zijn zonen als persoonlijke bootbestuurder mee en gingen met Mandje op pad naar een echt marrondorp. Daar kregen we een spoedcursus cassave schillen en Surinaamse fauna en flora herkennen zoals ananasplant, mangoboom, sprinkhanen ...

Eenmaal teruggekomen op het vakantieoord zagen we hoe één van zijn dochters de kip aan het spoelen was in de rivier waar we ons net nog zelf in gewassen hadden. De maaltijden (met veel extra specerijen) zijn ons, verrassend genoeg, goed bekomen!
Slapen op Menini was luxe: geen sirenes, geen straatlawaai en vooral geen lawaai van luide muziek, enkel het laatste werd vervangen door het luide gebrul van brulkikkers. Paramaribo eens verlaten is een dus echte aanrader.

Ons hutje in Menimi.

De vijf dames voor het lokale vervoersmiddel, de korjaal.

Na ontspanning komt natuurlijk opnieuw inspanning. Basisjaar 1 loopt voor het eerst stage op een lagere school, dus Elfi's vaste klassen laten haar achter bij het voorbereidingsjaar (op het SPI). In tussentijd hebben Emma en haar partner Nikki een twaalftal lessen voor de werkgroep taal en communicatie uitgewerkt, waarvan twee de testfase hebben doorstaan. Elfi en haar partner Julie zitten aan een elftal lessen waarvan er al vier effectief zijn uitgetest en goed gekeurd.
Vrijdag hebben we een nieuwe afspraak met het VVOB om verder kennis te maken met de andere stagiaires en VVOB-medewerkers. Een ander puntje van de vergadering zal geweid worden aan de draagvlakverbredende opdracht. Dat is een opdracht om mensen in België meer te weten te laten komen over het Suriname dat wij hier hebben ondervonden en om meer te vertellen over VVOB.We gaan deze opdracht met vier (Julie, Nikki, Emma en Elfi) aanpakken en uitwerken. Samen sterk, toch?

We sluiten dit bericht af met het verhaal achter de titel... Yuki en zijn broer Tim zijn medebewoners van onze guest house. Zij hadden een fuif georganiseerd in de jungle, afgelopen zaterdag, met als titel Stout in het oerwoud. We besloten niet te gaan, maar ons eigen feestje te organiseren, Fout in het oerwoud. Dit was het resultaat, oordeel zelf!

Emma, Elfi en Nikki op hun paasbest.

Tropische groeten

Emma en Elfi

30 Suri-dagen later

België!

We zijn intussen een maandje verder en hebben 'onzen draai' gevonden!

Op vrijdag 28 februari zijn we voor het eerst op feedbackgesprek geweest op het VVOB- kantoor. Er werd geëvalueerd of het lesgeven op het Surinaams Pedagogisch Instituut goed verloopt en of hetzelfde geldt voor onze handleidingen. Vervolgens hebben we een volledige uiteenzetting gekregen over het Finse onderwijssysteem, interessant om horen want volgens PISA-onderzoek behoort dit systeem tot de top van Europa. Ze sieren zelfs, samen met gedisciplineerde Aziatische groeiers, de wereldwijde top.

(Julie en Elfi dik in form in de vergaderzaal van het VVOB-kantoor.)

Een week geleden kreeg Elfi ook een mooi kado van VVOB: een volwaardige partner om aan het werkstuk 'rekenen met geld en kapitaalsommen' te werken. Onze pittige roodharige heet Julie Vermeren en studeert leerkracht lager onderwijs in Aalst. Vanaf nu kan Nikki zich dus toespitsen op het vak Taal en Communicatie. Handig, want na feedback bleek dat de stageopdracht voor Nederlands, gegeven door Surinaams Pedagogisch Instituut, te ruim is. Nu is het afwachten om te horen wat onze nieuwe opdracht wordt, hopelijk kunnen Emma en Nikki deze week beginnen!


(Een blije Nikki onder de airco.)

Daarnaast hebben we nog steeds onze wekelijkse afspraak in het internaat. Elfi's wiskundige kennis is erg gegeerd, in die mate zelfs dat ze de dochter van de directeur vanaf nu voorziet van privé-lessen. Emma helpt daarentegen voornamelijk een studente sociologie met op gestructureerde wijze samenvatten en het nalezen van haar eindwerk.

(Christoforusinternaat waar wij onze avonden doorbrengen.)

Om langer dan drie maanden in Suriname te verblijven, heb je een Machtiging Kort Verblijf (soort visum) nodig. Dat visum verlengen tot MKV zorgt af en toe voor de nodige stress. Dat dankzij de nieuwe procedure (sinds vijf februari) waar niemand al echt mee vertrouwd  is geraakt. Drie banken en één justitiebureau later was de financiële kant geregeld. 's Anderendaags werden we om 10 u 15 (afspraak) verwacht op de dienst vreemdelingen zaken om ons MKV volledig in orde te brengen. Na een drietal uren wachten, was alles in orde! Over drie maanden mogen we bellen om te horen of alles goed is verlopen, alleen spijtig dat we dan alweer op Belgische bodem zijn.

Het weer is hier stralend, de natte periode maakt plaats voor de droge. We zijn vorige dinsdag de plaatselijke bioscoop eens gaan uittesten. De ijskoude airco en het gebrek aan ondertitels buiten beschouwing gelaten, is het net als onze Kinepolis, maar dan gevuld met een exotisch publiek.
Onze medewoners Nele en Beth werden dit weekend elk een jaartje ouder. Taart, vuurwerk, drankjes, feest!

(Vuurwerk in Ross' achtertuin voor de jarigen.)

 Hoe gaat het hier? Heel goed!

Tropische groeten


Emma en Elfi

Twee weken en twee dagen later

België!

Twee weken en twee dagen later zijn we nog steeds goed en wel in Suriname! De boog kan hier niet altijd even gespannen staan, dus heeft Mel, assistente van onze huisbaas Lucien, ons meegenomen naar Overbridge. Overbridge is een natuurdomein met strand, water, bos, recreatieterreinen en niet te vergeten: hangmatten. Oordeel zelf wat je van het terrein vindt!

(Lies aan het tukken in het Overbridge-water.)

Intussen zijn we ook volop bezig aan onze verschillende opdrachten. Allereerst hebben we beiden onze eerste lessen gegeven op het Surinaams Pedagogisch Instituut, uiteraard met de nodige stress en twijfels. Achteraf gekeken was dat voor niets nodig. Emma heeft voor haar eerste les het verhaal Hansje en Grietje voorgelezen en met de leerlingen besproken hoe je een verhaal moet brengen voor lagere schoolleerlingen. Elfi heeft de rekenonderwerpen staartdeling en deelbaarheidsweetjes behandeld. In een klas zitten ongeveer 25 leerlingen. Op eerste zicht lijkt het een doorsnee klasgroep, maar de pupillen zijn zeer sterk uiteenlopend: getrouwde leerlingen, moeders, alleenwonende en uiteraard ook 'doodnormale' pubers. Elke klas heeft ongeveer 25 losstaande banken, een krijtbord en één stopcontact. Daarnaast duurt een lesuur maar 45 minuten. Een gewoonte hier is dat iedere maandagochtend de vlag wordt gehesen en uit volle borst een lied wordt gezongen door de leerlingen.

Het contact met de leerlingen verloopt erg vlot. Bij het binnenkomen krijg je steevast 'Goeiemorgen juf!' te horen en de studenten zijn stuk voor stuk beleefd. Soms lachen ze wel eens met die Belgische stagiaires, bijvoorbeeld op het moment dat Elfi om drie Chinese vrijwilligers vroeg. Alle vingers wezen meteen de leerlingen van Chinese origine aan, gelukkig maakte Elfi meteen duidelijk dat het geen rassenkwestie maar wel een typisch Belgische (onze Nederlandse medebewoners kenden het evenmin) uitdrukking betrof.

Als tweede hebben we onze onderwerpen voor de opdracht van VVOB om een handleiding te maken, gekregen. Het onderwerp rekenen met geld en kapitaalsommen neemt Elfi voor haar rekening om lessenpakketten te ontwerpen. Emma zal samen met Nikki verschillende soorten didactieken (van woordenschat, schrijven, jeugdliteratuur...) behandelen als onderwerp.

Ten slotte zullen we vrijdag voor het eerst werken op het Christoforus Internaat waar we worden ingezet als huiswerkbegeleidsters. Daar kregen we het voorstel van de directeur om eventueel een weekendje mee te gaan naar het binnenland om daar een steentje bij te dragen in het plaatselijk onderwijs (er is een nijpend tekort aan onderwijzers in het binnenland). We wachten nieuwsgierig op meer informatie en meer details.

Tropische regengroetjes


Emma en Elfi

Eerste week Paramaribo

Een week en wat zonnebrand later zijn Elfi en Emma nog steeds dik in form!

Intussen zijn we al wat geïntegreerd in het Surinaamse leven. Ons huisje in de Prinsessestraat is intussen een thuis geworden, onze medebewoners werden onze vrienden en het voelt goed. 

Dit weekend trokken we richting dolfijnen met een twintigtal stagiairs. Energieke beestjes!
Wat ons vooral bijbleef, was de gastvrijheid van de inwoners op het strand waar we een pitstop hielden. Meteen werd Lucien (onze huisbaas) een zakje gedroogde garnalen in de handen gestoken. De locals werden omgeven met zwerfhonden, maar die bleken voor ons (gelukkig) al even open als hun baasjes. Geen hondsdolheid voor ons!

(chillen op het strand)

Naast wassen, inkopen doen, plonsen in het (zwem)bad en de stad verkennen, komt nu onze stage natuurlijk heel centraal te staan. Deze week trokken we samen met Nikki richting Surinaams Pedagogisch Instituut om afspraken te maken rond onze opdracht dit semester. Nikki en Emma konden terecht bij hoofd van de vakgroep Taal en Communicatie, mevrouw Bobson. Elfi trok richting meneer Soekar om daar wat meer te horen over haar rol in de vakgroep wiskunde. 

Onze Surinaamse collega's stonden open voor overleg en al snel kwamen we tot een compromis. Emma geeft 's maandags les Taal en Communicatie in het voorbereidingsjaar (een jaar dat de leerlingen voorbereidt op de vierjarige opleiding tot leerkracht gewoon basisonderwijs) en werkt verder aan de handleiding voor het curriculum voor het tweede basisjaar. Elfi ontfermt haar over het curriculum wiskunde voor basisjaar 1 en geeft ook 's maandags les aan datzelfde basisjaar. We zoeken een gulden middenweg tussen lessen schrijven en lessen uittesten. Aangezien hun stage en repetitieperiode (examenperiode) in zicht komen, zullen we de testlessen zo snel mogelijk uitvoeren.

(als echte vedetten voor het VVOB-gebouw hier in Paramaribo)

U hoort snel meer van ons!

Tropische groeten vanuit de Prinsessestraat!

Eerste indruk!

België!


We zijn na een dag reizen (en na het verorberen van tonnen eten dankzij de frequente maaltijden op het vliegtuig) dinsdagavond toegekomen om 22 uur in de Prinsessenstraat. Die 'we' zijn zes studenten van de Arteveldehogeschool: Julie, Flore, Bram, Ruben en wijzelf. Daar werden we met open armen ontvangen door Lucien, onze kotbaas. Lucien is meteen met ons (meisjes in de zetel, jongens in de koffer) naar een plaatselijke Chinese supermarkt gereden om eten en drank in te slaan voor de eerste dagen.


Woensdag zijn we voor het eerst met de fiets gaan cruisen door de straten van Paramaribo, wat een avontuur! De eerste uitdaging is dat de auto's links rijden, daarnaast hebben ze zeer weinig fietspaden en is de fiets de meest ondergewaardeerde transportwijze in de Surinaamse maatschappij. Het is eerder een middel voor de locals om de Belgische en Nederlandse stagiairs te herkennen, naast hun opvallend witte kleur natuurlijk. Overleven in de jungle wordt vast een eitje na onze dagelijkse fietstochten richting VVOB.


Voor onze stage zullen we uiteraard samenwerken met VVOB (Vlaamse Vereniging voor Onderwijs en Technische Bijstand) en het Surinaams Pedagogisch Instituut (daar worden leerkrachten basisonderwijs in spe opgeleid). Carl Beel is onze stagebegeleider van VVOB. Emma werkt voor de werkgroep "taal en communicatie" en Elfi werkt voor de werkgroep "rekenen". We worden beiden ondersteund door een stagiaire lager onderwijs van Arteveldehogeschool, Nikki. Handig voor ons aangezien zij heel wat kennis heeft op vlak van didactiek en pedagogie voor het basisonderwijs.
Ons doel hier? Via het ontwikkelen van een lessenpakket hangen we wat meer 'vlees' aan het vernieuwde curriculum. Zo kunnen de leerkrachten tijdens het toepassen van deze nieuwe zaken in hun klas steeds terugvallen op onze concrete uitwerkingen.


Maandag worden we om 7u45 verwacht op het Surinaams Pedagogisch Instituut om onze onderwerpen te bespreken en vast te leggen wanneer we precies voor de klas moeten staan. Nog enkele dagen om Paramaribo beter te leren kennen en dan kunnen we aan de slag!


Tropische groeten


Elfi en Emma