zaterdag 12 april 2014

Binnenlandse stage

Dag iedereen!

Carl Beel kreeg een mail van het CPI (Christelijk pedagogisch instituut) met de vraag of de stagiaires van VVOB wouden deelnemen aan een binnenlandse stage. We (Julie, Nikki en Elfi) gingen direct akkoord om aan dit avontuur deel te nemen. We keken alledrie vol spanning, ongeduld ... uit naar die week.

DAG 1:
Op 5 april om 7 uur 's morgens was het zover. We stonden volledig uitgedost in het CPI uniform te popelen om te vertrekken. Gelukkig kwam de taxi al snel en bracht ons samen met al onze bagage naar het CPI. Na 5 minuten in de taxi gezeten te hebben, kwamen we toe op het CPI. Er werd ons medegedeeld dat we rond 8 uur zouden vertrekken. Na twee uur wachten (10 uur) kwam er opnieuw een mededeling dat er een miscommunicatie was. De school zou een truck van het leger krijgen voor de bagage naar Jaw Jaw te vervoeren, maar het leger was niet volledig op de hoogte gebracht. Uiteindelijk kwam de truck van het leger tegen 10u30 aan op school. Met man en macht werd alle bagage, eten en drinken voor één week ingeladen. Nadien werd er een ochtendzegen met heel veel passie en geloof in God gehouden. Dit was het eerste magische moment van de binnenlandse stage dat we nooit zullen vergeten. Om 11 uur waren we zover: ready voor vertrek!

Na drie uur rijden kwamen we aan in Atjoni. Daar werd alle onze bagage uit de truck gehaald en overgeladen op bootjes. Alle studenten kregen een zwemvest om en mochten dan pas plaatsnemen op de boot die richting Jaw Jaw vaart. Rond 15 uur kwamen we moe en volledig doorweekt van het zweet aan in het dorpje Jaw Jaw waar we een hele week zullen overnachten.

Al snel trokken we ons toch wel zeer warm schooluniform uit om in short en topje rond te lopen. Tegen 18 uur was iedereen geïnstalleerd: kamers verdeeld, bagage uitgeladen ... Na al het gesleur hadden we alledrie zoveel honger dat we spontaan onze hulp aanboden om het avondmaal klaar te maken: broodjes met kaas smeren voor 80 man. 
Vrij vroeg kroop iedereen in bed, maar wel nadat we een avondzegen kregen. 



Elke dag had een andere groep corvee. Je kunt het nooit raden maar mijn groep was de eerste die corvee had op zondag. We moesten het ontbijt, middagmaal en avondmaal verzorgen. Voor de rest gold het motto: zondag is rustdag voor de leerkrachten en studenten van het CPI. We hebben rustig ontbeten en daarna op dorpswandeling getrokken. In de namiddag gingen we kennismaken met de school waar we les zouden geven. Julie zal op de lagere school van Jaw Jaw zelf lesgeven, Nikki de lagere school van een dorpje verder Abenaston en ik kon nog geen kennismaken aangezien ik les geef op de middelbare school van Atjoni. 
Voor de rest was het een zeer rustige dag, maar wel heb ik weer voor de flater van de dag gezorgd. Het avondeten was een soort kippensoep (Saoutésoep). In de kippenbouillon zaten kippenpoten. Bij het uitscheppen viste ik zeer zorgvuldig de kippenpoten uit de soep en gooide het bij het afval. Plots, begonnen alle andere medestudenten en leerkrachten heel luidbundig te lachen en te roepen. Blijkbaar zijn kippenpoten een delicatesse van hier...
 
Op maandag voor het eerst kennismaken met de binnenlandse stageschool waar ik een week stage zal lopen, spannend! We stonden op om 5u 45: aankleden, tandenpoetsen, ontbijten en ochtendzegen. Daarna vertrokken we met de boot. In Atjoni stapte mijn begeleider en ik uit.  Na 15 minuten wandelen kwamen we aan op het VOJ van Atjoni (voortgezet onderwijs voor junioren). Ik werd er met open armen ontvangen door het schoolhoofd, aangezien de vakleerkracht wiskunde al een hele tijd ziek is. De leerlingen hadden gedurende die periode ook geen wiskunde gekregen. Onmiddellijk kreeg ik het uurrooster, boeken en werd ik voor de klas gesmeten. De leerlingen zijn zeer vriendelijk en spreken de leerkracht steeds aan met twee woorden. De klasgroepen varieerde van 9 leerlingen tot 25 leerlingen. Er werd ook nog maar onderwijs verschaft tot de derde klas aangezien de school nog maar net twee jaar bestaat. Na 7 uur les gegeven te hebben keerde de begeleider en ik moe terug naar ons basiskamp te Jaw Jaw. Eenmaal aangekomen in Jaw Jaw kregen we direct middagmaal rijst met vis en een rode saus. Nadien hebben we een middagdutje gedaan, gezwommen en lesvoorbereidingen gemaakt voor morgen.

Aangezien ik alleen op een school sta, werd er afgesproken dat ik de schoolboot ging nemen voor de rest van de week. De schoolboot is de boot waar de leerlingen mee naar school gebracht worden. Deze boot vetrekt om 6u15 aangezien het eerste lesuur start om 7u. Voor de school start, wordt steeds de vlag gehesen. Na opnieuw 7 lesuren lesgegeven te hebben, keerden ik terug naar Jaw Jaw. In de namiddag werd er sport en spel voorzien. De sportleerkracht had een estafette in elkaar gestoken. Met veel gelach en plezier was het een geslaagde sportactiviteit. Als avondmaal kregen we een pannenkoek!

Voor de meeste was donderdag de laatste lesdag. Alle studenten waren woensdagavond druk in de weer om zakjes met schriften, schrijfgerief  en snoep te maken voor hun leerlingen. Donderdag was voor mij de voorlaatste dag om les te geven op VOJ Atjoni. Aangezien Atjoni de verzamelplaats is om terug met de bus te vertrekken naar het CPI kon ik nog gerust een extra dagje wiskunde geven aan de leerlingen. Donderdagavond hebben we BBQ gegeten met frietjes. Dat was super lekker. Nadien werd de laatste avond afgesloten door liedjes te zingen. 

Op vrijdag vertrok ik voor de laatste keer naar VOJ Atjoni. Ik gaf nog eerst les en nadien heb ik afscheid genomen. Wanneer ik mijn gerief ging halen in de leraarskamer stond er op mijn plaats super veel eten: nasi, kip, soort van worstenbroodje, cake ... Dit was een big surprise van al mijn leerlingen! Daarnaast hadden ze tijdens de pauze verschillende krijttekeningen gemaakt op het bord. Het schoolhoofd bedankte mij en vroeg of ik niet kon blijven op het VOJ Atjoni. Als afsluiter maakten we een foto van alle leerkrachten die lesgaven op het VOJ Atjoni.  
Met een super goed gevoel kon ik starten aan de grote terugreis naar de stad.




Eenmaal aangekomen op het CPI werden we opgewacht door de lokale pers van Suriname. Julie en één van de Nederlanders die mee waren moesten de pers te woord staan. 
Nu dachten we het avontuur is afgelopen, maar nee. We wachtten voor de tweede maal drie uur lang op de truck. Wanneer de truck aankwam op school, moest hij heel wat manoeuvreren en botste hij tegen een muur. Helaas, de muur is stuk. Gelukkig konden we wel alle bagage uit de truck gehaald worden en kon iedereen moe en vol verhalen terugkeren naar huis. Wij kregen een taxirit van één van de lieve Surinaamse medestudente naar huis. Thuis kwamen we uitgehongerd aan. Dus namen we direct onze fiets voor deze week in schoonheid af te sluiten in de MC Donalds!

Tropische groetjes
Elfi

VVOB

VVOB